“Chicago blues man, veteran John Primer finally starts up the monthly move2blues shows in the Café & Resto Backstage of the MOD Hasselt…”

In het post corona tijdperk zal niets meer hetzelfde zijn, dat hoor je vaak. Maar, nu dat “alles” weer kan en de ene knaldrang na de andere volgt, was het voor het move2blues team zowat vanzelfsprekend dat maandelijks een donderdagavond in de MOD in Hasselt, snel opnieuw een blues avond moest worden. Deze maand mag een oude bekende, de sympathieke 77-jarige Chicago blueslegende, John Primer en zijn Real Deal Blues Band na een coronastop van vier maanden, als éérste eindelijk aan de 24ste jaargang beginnen. Dat de eerste blues fans zich al rond half acht in Café & Resto Backstage meldden, had met de occasionele support act te maken. 

Als support act mocht het BLUE RIOT COMBO met wat “genuine old school blues” de blues liefhebbers komen opwarmen. Het is niet zo alledaags dat in een band de drummer, zoals hier Serge Roegiest aka Hoboken Slim (D-Regulators, Mighty Bandini Brothers, The Zoomatics…) die op harmonica begon, ook de zanger en vanavond de backman is. Hij kan rekenen op de gitaren van Bart “BJ” Jult (6Pack) &  Bart Mulders (Little Village) en de blues harp van Werner “WB” Braito (The Wild Ones, Vaya Con Dios, Purple Prose, The Mighty Bandini Brothers). In 2017 nam BRC een demo cd op met zes nummers. “Sunk to a New Low” is een nummer dat Roegiest schreef.

Hun set is, zoals ze die het zelf ook het liefst horen, die van een authentieke no-nonsense "old skool" bluesband, met nummers die de oude meesters speelden, strak en zonder omwegen. Ze slaagden hier uitstekend in met in hun songbook eigen nummers en goed gekozen, bekende en minder bekende nummers van legendarische voorgangers. De “bijblijvers” van vanavond zijn “Hydromatic Woman”, Jimmy Reeds’ klassieker “Bright Lights, Big City”, Willie Dixon’s “My Babe” en Muddy’s “40 Days & 40 Nights”. Samengevat: Rechttoe rechtaan authentieke aanstekelige Chicago blues, vakkundig uitgevoerd o.l.v. Hoboken Slim, met top assistentie van drie muzikanten die hun sporen al eerder verdienden!

JOHN PRIMER is geboren in Camden (Mississippi) en groeide op met de muziek van Muddy Waters, Jimmy Reed, Little Milton en Elmore James, die uit de radio klonk. Als jonge knaap zong hij spirituals in het plaatselijke kerkkoor en leerde hij thuis op een zelfgemaakte gitaar spelen. In 1963, hij was 18, verhuisde John naar Chicago en richtte er een jaar later al The Maintainers en nog later The Brotherhood Band op om er tekunnen spelen in lokale West Side clubs. Door John’s vlekkeloos gitaarspel en zijn goede zangkwaliteiten werd hij in 1974, als John Watkins vertrekt, lid van de huisband van een populaire blues en roots club in Chicago, Theresa’s Lounge. Het is “the place to be” om te jammen met blues mannen als o.a. Junior Wells, Buddy Guy en Lonnie Brooks. Hier ontmoette hij Sammy Lawhorn, de ex-gitarist van Muddy Waters, die veel invloed zal hebben op zijn stijl. In 1979 werd John gevraagd om mee te spelen met de Willie Dixon’s Chicago Blues All Stars en in 1980 werd hij de leider van de Muddy Waters Band. Hierin speelde hij tot in 1983, wanneer Muddy Waters sterft. John werd daarna de leider van de band van Morris “Magic Slim” Holy, The Teardrops. Samen toerden ze 13 jaar en namen ze verschillende albums onder eigen naam op. Met genoeg ervaring op zak, startte hij een eigen band en bracht hij in 2008 onder zijn eigen label, Blues House Productions ‘All Original’ uit. John Primer kreeg in 2009 een Grammy Award en in 2013 de “Acoustic Album of the Year” en de “Traditional Blues Male Artist of the Year” Blues Music Awards.   

Met The Real Deal Blues Band nam John Primer ‘The Soul of a Blues Man’ (2019) op. John trok met Steve Bell (harmonica), Chuck a Luck (bas), Lenny Media (drums), Ronnie Hicks (keys), Charlie Kimble (sax) & gast gitarist Mike Flynn naar de studio. De missie was om John in de kijker te zetten als soulzanger, zoals hij zijn muziekcarrière begon met The Brotherhood Band. Een jaar later nam hij met Bob Corritore ‘The Gypsy Woman Told Me’ (2020) op.

LIVE: Het was negen uur wanneer The Real Deal Blues Band het podium opkwam, om de instrumenten voor de eerste set te checken. De imposante Steve Bell deed rustig zijn met harmonica’s gevulde brede buikriem om, de altijd goedgemutste Darryl Wright greep naar zijn vijfsnarige basgitaar en drummer Lenny Media sloeg rustig op iedere trom en cymbaal, terwijl hij koel de situatie rondom zich bekeek. Tijdens de set konden we zien dat hij wat last van pijn in zijn nek had, maar die pijn verbeet hij. Bell en Media zijn te horen op Primer’s laatste studio album met de band, dat ik net vernoemde. John Primer die wat later met al omgehangen gitaar, de band vervoegde had er zichtbaar en te horen aan de commentaren die hij al direct aan de band en de geluidsman gaf, zin in.

Na een korte opwarm intro begon Primer op zijn rode Gibson en zonder setlist aan de set, waarbij de nummers elkaar snel opvolgden en heel vaak over zijn favoriete item, zijn “babes”, gingen. Primer bewees, zoals hij dat ook al deed op zijn laatste solo album, hoe onderschat hij met zijn krachtige en genuanceerde zang, als zanger is. Tweede opvallend punt is dat harpman Steve Bell door zijn zeldzame en niet aflatende inventiviteit, samen met Primer tijdens de show het mooie weer maakt. Dat Primer hierbij zijn leven als side man niet vergeten is, blijkt ook uit de keuze van de vaak Muddy-songs.

Laat mij het nu over de frapante dingen en over enkele “bijblijvers” van dit move2blues-optreden hebben. Na “Left Me with a Broken Heart” dat Primer recent nog met Bob Corritore opnam (‘The Gypsy Woman Told Me’, 2020), was er al vroeg in de set de kapotte snaar van zijn Gibson, die hij zelf snel wisselde, terwijl de band o.l.v. Bell rustig verder speelde. Primer nam het met “I want to tell you just how long can a bird sing before it loses…” snel over en trok daarna nog meer de aandacht naar zich toe met Muddy Waters’ “Hoochie Coochie Man”, “I Called My Baby”,Tony Joe White’s dromerige tijdloze klassieker “Rainy Day in Georgia” en “Talk to Your Doctor” om zo, na te zeggen dat er in de gang cd’s en t shirts te koop zijn, de pause te halen. 

Rond half elf begon John Primer samen met enkel drummer Media aan zijn tweede set. Hij deed dit zonder inleiding met “Imagine”, de John Lennon song die in de voorbije weken al vaker om vrede in de Oekraïne vroeg. Als Bell en Wright zich bij hen voegen, volgt er “Gambling Blues” dat te horen is op het met Corritore opgenomen album. De Bo Diddley klassieker “Before You Accuse Me”, Buddy’s “I’m Ready (for you, I hope you’re ready for me)”, “Walked So Long”, “They Call Me John Primer”, “Help Me through the Day” garandeerden een gevarieerde boeiende vervolgset. Als meezinger en, om met Muddy Waters, veel slide gitaar en de juiste dans moves af te sluiten was er nog “Got My Mojo Working”. In de MOD was er gelukkig géén rookkanon dat Primer, zoals tijdens zijn optreden in Geel dat ik van hem nooit vergeet, dat hem de zaal uitdreef. Samengevat: John Primer & The Real Deal Blues Band, als blues act: met verve GESLAAGD!

“Op zijn laatste solo album ‘The Soul of a Blues Man’ kon je John Primer als soul man op zijn best horen. Hier in de MOD was Primer met The Real Deal Blues Band de geslaagde opener van een nieuw move2blues seizoen…”

Bij leven en welzijn zijn we er terug op 14 april voor THE ATOMIC 44’s! Over hun album ‘Volume 1’ kan je ondertussen al wat meer lezen op Rootstime.be.

Eric Schuurmans

foto © Manon Houtackers